Podrodzina: Epidendroideae

Plemię: Vandeae

Podplemię: Aeridinae

Synonimy: Polychilos fasciata (Rchb. F.), 1982.

Odmiany: Phalaenopsis fasciata Rchb. f. f. flava Valmaor & Tiu., 1984.

© Foto: Gene Tobia

Nazwę gatunkową ćmówka ta zawdzięcza swoim charakterystycznym paskom. Fasciatus w języku łaciński znaczy bowiem „pasiasty”. Roślina ta, opisana po raz pierwszy w roku 1882 przez Heinricha Reichenbacha, często mylona bywa z Phalaenopsis lueddemanniana var. ochracea, lub z hybrydą, jaką tworzy wraz z Phal. lueddemanniana – Spica.

Występowanie: Phal. fasciata rośnie w wilgotnych, ciepłych lasach na filipińskich wyspach Luzon, Mindanao i Bohol, a w swoich naturalnych siedliskach wygląda niemal jak roślina pnąca, dzięki niezliczonej liczbie keiki, które wypuszcza w wielu różnych kierunkach.

Opis: Woskowe, sztywne i lśniące kwiaty o kształcie gwiazdki i średnicy około 5 cm, pojawiają się na pędzie kwiatowym latem. Czekoladowe, poprzecznie ułożone, nieregularne paski  zdobią jasnożółte, ciemnożółte, a czasem delikatnie pomarańczowe płatki. Bywa, że w tle pojawia się także cień zieleni. Kwiaty wydzielają delikatny zapach zielonych jabłek. Na tym samym pędzie kwiatowym roślina kwitnie przez szereg lat (pięć i więcej), pod żadnym pozorem nie należy go więc usuwać po zakończeniu kwitnienia. Urzekająca jest także intensywnie pomarańczowa warżka zakończona bladoróżową, bladoliliową a czasem intensywnie lilioworóżową końcówką.

Liście Phal. fasciata mają kolor jasnozielony i osiągają długość 20 – 25 cm i szerokość 7 cm. Zwykle nie ma ich więcej niż 3 do 5. U roślin żyjących w siedliskach naturalnych liście mają tendencje do zwieszania.

Warunki uprawy: Phal. fasciata jest epifitem i najlepiej rośnie, gdy jest uprawiana przymocowana do podkładki. Uprawa w doniczce jest jednak możliwa, z uwagi na fakt, że ćmówki te, jako rośliny dorosłe, są silne i nie tak bardzo wrażliwe na pewne ograniczenia wynikające z uprawy domowej. Przewiewne podłoże, składające się ze sphagnum, kawałków kory, skorupek cedrowych i innych dodatków rozluźniających i utrzymujących wilgoć (perlit, węgiel drzewny) sprawdzi się w przypadku tego gatunku doskonale.

Phal. fasciata to storczyk ciepłych lasów deszczowych, najlepiej czuje się więc w dość wysokiej temperaturze 25 – 30° C w ciągu dnia i 22 – 24° C nocą. Dostosowanie się do temperatury występującej w mieszkaniach naszej strefy klimatycznej nie jest dla dorosłej rośliny tak trudne (temperatura nie powinna jednak spadać na dłużej poniżej 19 – 20° C), jak dostosowanie się do zbyt niskiej wilgotności powietrza panującej zwłaszcza zimą. Phal. fasciata powinny być uprawiane w miejscu, gdzie wilgotność można podnieść w sposób sztuczny, choćby poprzez ustawienie roślin w pojemnikach z wilgotnym keramzytem. Od wiosny do późnego lata Phal. fasciata radzą sobie na parapecie okna o wystawie południowej lub wschodniej, ale długie jesienno-zimowe wieczory ćmówki te znoszą lepiej jeśli są doświetlane.

 

Informacje dodatkowe: Phalaenopsis fasciata są gatunkiem chętnie wykorzystywanym w procesie hybrydyzacji. Ich potomstwo dziedziczy po nich piękne woskowe kwiaty, ale przede wszystkim intensywnie żółty kolor, tak poszukiwany przez hodowców. Niektórzy hodowcy uważają, że to właśnie Phal. fasciata, nie zaś Phal. lueddemanniana, była jednym z rodziców słynnej żółtej krzyżówki Phal. Golden Sands „Canary” FCC/AOS.